Hoe werden grotschilderingen gemaakt??

Ook wel pariëtale schilderijen genoemd, grotschilderingen zijn tekeningen die op de plafonds en muren van grotten zijn geschilderd tijdens de prehistorie. Ze kunnen wel 40.000 jaar oud zijn. Het is niet bekend waarom deze schilderijen zijn gemaakt. Volgens experts zijn ze niet alleen voor decoratiedoeleinden gemaakt, omdat de meeste van deze grotten moeilijk toegankelijk zijn en geen tekenen van bewoning vertonen. Sommige deskundigen zijn van mening dat deze schilderijen zijn gemaakt voor communicatiedoeleinden, terwijl anderen er een ceremonieel of religieus doel aan toekennen. Het thema van deze schilderijen is over de hele wereld vrij gelijkaardig, aangezien de meeste afbeeldingen van dieren en handen van mensen bevatten.

Andere theorieën gaan als volgt:

• Sjamanen waren mensen die zich terugtrokken in de donkere grotten en in trance raakten. Deze grotschilderingen zouden gemaakt kunnen zijn door deze sjamanen, die deze tekeningen vanuit hun visioenen schilderden
• Het zou een soort graffiti kunnen zijn die meestal door jonge mannen uit die tijd is gemaakt. Venus-achtige figuren in deze tekeningen zijn ook van bijna dezelfde leeftijd. De meeste jongvolwassenen die deze tekeningen schilderden, worden verondersteld mannen te zijn, terwijl sommigen ook vrouwen kunnen zijn
• Er kunnen ook praktische redenen zijn geweest om deze tekeningen te maken, zoals het tonen van jachttechnieken etc.
• Deze schilderijen hadden in de prehistorie een kunstvorm kunnen zijn, en mensen tekenden alles waar ze visioenen van hadden. U kunt meer informatie lezen in ons artikel over: het verschil tussen paleolithische en neolithische kunst.

Meest grotschilderingen zijn gemaakt met zwart of rood pigment. Ze gebruikten ijzeroxide of hematiet voor het maken van schilderijen in rood, en houtskool en mangaandioxide voor die in het zwart.

Er kunnen verschillende soorten materialen zijn gebruikt voor het maken van kleuren, waaronder de volgende:

• Kleioker kan worden gezien als het meest gebruikte pigment, omdat het verschillende tinten bruin, geel en rood geeft
• Voor zwart hadden ze houtskool of mangaandioxide kunnen gebruiken, of zelfs verbrande botten. Voor wit had gemalen calciet of kaolien kunnen worden gebruikt
• Ze vermalen deze pigmenten om een ​​poeder te maken en vermengden het met water, dierlijk vet, bloed, groentesap, eiwit, urine of beenmerg om de verf te maken
• Verdunners zoals biotiet, calciumfosfaat, gemalen kwarts of veldspaat hadden kunnen worden gebruikt om de kleuren stevig aan de muren te laten hechten en te voorkomen dat ze bij het drogen barsten

Sommige grotten hebben ook sculpturen, zoals de beelden van bizonklei in de grot van Tuc d`Audoubert. Zij gegraveerde zachte muren met hun vingers, terwijl ze vuurstenen gereedschappen gebruikten om gravures op harde oppervlakken te maken. Zeer weinig van deze grotschilderingen bevatten mensen, maar sommige hebben menselijke geslachtsdelen en geïsoleerde hoofden. Handafdrukken en stencils van mensen zijn veelvoorkomende kenmerken van grotschilderingen die in de vroege eeuwen zijn gemaakt. De meeste grotten bevatten figuren van dieren, waaronder uitgestorven mammoeten, holenberen, holenleeuwen en wolharige neushoorns. Afbeeldingen van hertachtigen, oeros, bizons en paarden komen ook veel voor in grotten. Zeldzame afbeeldingen van vissen en vogels zijn ook aanwezig. Geometrische tekens zijn ook overvloedig geschilderd in grotten.

Er zijn verschillende soorten en stijlen van grotschilderingen die gemaakt zijn in verschillende periodes, en met verschillende thema`s. Enkele van de meest voorkomende zijn:

• Een stijl is de schematische tekeningen van mammoeten en paarden, vaak alleen de rug of kop van het dier te zien, en soms de schematische vulvas. Stippen en lijnen komen ook vaak voor in deze stijl van grotschilderingen.
• Een andere stijl van schilderen wordt beschouwd als onderdeel van religieuze rituelen en wordt vaak aangetroffen op rotsschuilplaatsen of ingangen van grotten. Dergelijke schilderijen worden zelden in de grotten gevonden en worden vaak meer schematisch door inclusief rug en nek van de dieren te. Venus-achtige figuren worden vaak aangetroffen in deze stijl van grotschilderingen. Dergelijke schilderijen missen de voeten en benen, met slechts een lichte hint van de armen en het gezicht. Er wordt meer aandacht gegeven aan de borsten, buik en heupen van de figuren. Handafdrukken werden pas voor het eerst in deze stijl van grotschilderingen gevonden.
• Nog een stijl van grotschilderingen toonde dieren en figuren in beweging. In deze stijl waren de lijnen fijner en werden het gewei of de hoorns van de dieren in perspectief weergegeven. De figuren hebben zeer korte benen en het lichaam leek te groot voor het hoofd. Deze stijl van schilderen bevatte vaak tekeningen van paarden en bizons. De achterkant van de dieren werd weergegeven met gemarkeerde lijnen en was minder uitgesproken dan bij andere stijlen van grotschilderingen. Zowel paarden als bizons zijn in dezelfde tekening geschilderd, terwijl andere dieren slechts als extra`s zijn geschilderd. Deze grotschilderingen toonden een nauwe relatie tussen dieren en mensen. Negatieve en positieve handafdrukken zijn ook aanwezig in sommige van deze schilderijen.
• De meeste grotten tonen schilderijen in deze laatste stijl. Deze omvatten het uiterlijk van mobiele objecten, met realistische styling van dieren, hun hoorns en geweien. Deze schilderijen hadden geen perspectief op de figuren. Paarden waren gemarkeerd met een buikvlek en een paar lijnen op de schouders. Bizons werden onderscheiden met een driehoek op de lendenen. Er zijn ook verschillende symbolen te zien in de buurt van de dieren, waaronder pijlen, vuur, bogen en jagers.

Pigmenten gebruikt voor het maken van grotschilderingen inbegrepen gele en rode oker, houtskool, mangaanoxide en hematiet. Deze grotschilderingen zijn duizenden jaren geleden gemaakt en niemand kan ons vertellen hoe deze schilderijen zijn gemaakt. Maar we kunnen alleen gissen door naar hun structuur en formatie te kijken. Enkele voorbeelden zijn:

• Wat handafdrukken betreft, werd de verf eerst aangebracht op handpalmen van volwassenen of kinderen, en daarna werden ze op de muren gedrukt
• Als we het hebben over handsjablonen, plaatste iemand een hand op de muur en toen werd de verf erover geblazen om een ​​stencileffect te creëren. De verf had kunnen worden geblazen met behulp van een buis, pijp etc. Dit vormde een kenmerkend beeld van een palm met ongekleurd, vast pigment. Het werd vervolgens versierd met streepjes, lijnen of andere geometrische vormen of abstracte figuren

Welke figuren ze ook schilderden, ze verzamelden waarschijnlijk hun pigment zoals oker en houtskool, mengden er water in en gebruikten vingers, borstels of gereedschap om hun tekeningen op de muren te schilderen. In sommige grotten wordt pigment op de vloer verspreid, wat aangeeft dat er wat verf zou zijn gespat tijdens het mengen met water.

Als u soortgelijke artikelen wilt lezen als Hoe werden grotschilderingen gemaakt??, we raden je aan om onze te bezoeken Aan het leren categorie.