Spraakmarkeringen gebruiken bij een vraag

Spraakmarkeringen gebruiken bij een vraag

De reden voor het hebben van spraaktekens zit in de naam, om spraak te markeren. Het helpt het oog van de lezer te leiden naar het deel van een tekst dat bedoeld is als gesproken taal in plaats van verhalend. Dit kan je op zijn beurt helpen om beter te begrijpen wat de tekst probeert over te brengen. Helaas, zoals te zien is bij schrijvers van Louise Erdrich tot William Faulkner, spelen auteurs vaak graag met deze stukjes interpunctie. Sommigen, zoals Cormac McCarthy, lijken te denken dat ze totaal nutteloos zijn[1]. Sommige laten ze helemaal weg, andere gebruiken verschillende soorten aanhalingstekens. Dit is waarom kijkt naar spraaktekens gebruiken bij een vraag, maar we doen dit met zoveel mogelijk informatie, zodat u weet wat er wordt verwacht. Als je het eenmaal hebt geleerd, voel je dan vrij om te schrijven zoals je wilt.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in: Wat is een retorische vraag?? Met voorbeelden

Standaard gebruik van spraaktekens

Spraaktekens zijn ook wel bekend als: aanhalingstekens. Dit komt omdat wanneer ze worden opgeschreven in bijvoorbeeld geschriften, artikelen of romans, ze de toespraak van iemand `citeren`. Dit wordt ook wel `directe spraak` genoemd. Directe spraak is het tegenovergestelde van gerapporteerde toespraak wat spraak is die is samengevat of geparafraseerd. Dit heeft geen leestekens nodig:

  • De mijnwerkers zeiden iets over niet meer naar de pakking willen gaan.

Om de directe spraak weer te geven, staat het gebruikte interpunctieteken bekend als aanhalingstekens. Dit zijn enkele of paren komma`s die worden omgekeerd zodat ze op het bovenste `hoofdletter`-niveau van een zin komen, in plaats van op het onderste `kleine`-niveau waar interpunctie normaal in het Engels wordt geplaatst.

We kunnen u echter nog niet helemaal laten zien hoe u spraaktekens in een vraag totdat je eerst zelf deze vraag beantwoordt: schrijf ik in Brits of Amerikaans Engels? We hebben de . verdeeld richtlijnen voor aanhalingstekens in deze twee categorieën, zodat u kunt beslissen welke voor u nuttiger is.

Spraaktekens in Brits Engels

We zouden dit onderdeel misschien moeten noemen ‘aanhalingstekens in Brits Engels`, want dit is wat ze vaker worden genoemd. In Brits-Engels kunt u enkele aanhalingstekens of paren aanhalingstekens gebruiken. Enkele aanhalingstekens komen echter vaker voor. Voor gebruik in een standaard stuk directe spraak ziet het er ongeveer zo uit:

  • Jeremy zei:, Ik kan haar nu niet zien, ik heb hoofdpijn.`

Merk op hoe de toespraak achter de naam (‘Jason’) komt en actie (`zei`) van de spreker? Wanneer dit gebeurt, plaatsen we een komma voor de geciteerde toespraak. Wanneer de informatie over de spreker komt na, plaatsen we de komma tussen de aanhalingstekens:

  • `Ik kan haar nu niet zien, ik heb hoofdpijn``, zei Jeremy.

Er moet een soort leesteken in de buurt van de spraaktekens staan, maar een van de verschillen tussen spraaktekens in Brits en Amerikaans Engels is de plaatsing van de interpunctie. In Brits-Engels staat het einde van de interpunctie van de zin (ook wel de terminale interpunctie genoemd) altijd tussen de aanhalingstekens:

  • `Hij zal hem nooit meer vertrouwen`.`

Dit is hetzelfde als u uw spraaktekens gebruikt voor een vraag.

  • `Denk je dat je gewoon over me heen kunt lopen?`?`

Wanneer de sprekerinformatie wordt verstrekt, verandert dit dingen. Als de sprekerinformatie vóór de directe rede (zoals hierboven), de komma komt na de spraaktekens:

  • `Hij zal hem nooit meer vertrouwen``, zei Fariq.

Wanneer de directe rede echter een vraag of uitroep is, is dit: verschillende interpunctiewijzigingen de plaatsing van de aanhalingstekens:

  • `Denk je dat je gewoon over me heen kunt lopen?`?` vroeg Anna.

Dit wordt ingewikkelder bij het gebruik van a offerte binnen offerte. Hier moet je een beetje logica gebruiken. Bijvoorbeeld:

  • Dan riep uit: `Toen Jim naar me toe kwam, zei hij "verspil mijn tijd niet""!`
  • Dan zei: `Toen Jim naar me toe kwam, schreeuwde hij `verspil mijn tijd niet`!".`

Het eerste dat opvalt is dat, aangezien het gebruik van enkele aanhalingstekens vaker voorkomt in het Brits-Engels, het citaat binnen het citaat dubbele aanhalingstekens gebruikt.

De tweede is dat de spreker in de eerste zin een uitroep maakt. Dit betekent dat de uitroep bij zijn toespraak hoort, niet bij de toespraak die hij citeert. In de tweede zin is de uitroep van de persoon die hij citeert, dus het uitroepteken blijft in de dubbele aanhalingstekens. De laatste interpunctie is nog steeds nodig om de zin van de oorspronkelijke spreker af te maken, dus een punt (punt) is toegevoegd.

Hetzelfde geldt wanneer u spraaktekens wilt gebruiken in een vraag die door iemand anders wordt geciteerd of wanneer deze in indirecte rede wordt gebruikt.

  • Fridrich wilde antwoorden `hoe steek je een kaars aan onder water`?`, maar kon geen methode bedenken.

Als er een is offerte wordt gebruikt om een ​​vraag te stellen in directe rede, dan zeggen we:

  • Siobhan vroeg: `Is de vraag "wat is mijn motivatie?"" zelfs relevant?`

Wij zeggen niet:

  • Siobhan vroeg: `Is de vraag "wat is mijn motivatie?"?" zelfs relevant?`

Dit komt omdat het ons te veel vraagtekens geeft en de zin verwart.

Spraaktekens in Amerikaans Engels

Spraaktekens in Amerikaans Engels zijn wat meer rechttoe rechtaan. Ze gebruiken echter vaker dubbele aanhalingstekens. Bijvoorbeeld:

  • Jeremy zei: "Ik kan haar nu niet zien, ik heb hoofdpijn."

Net als bij Brits Engels, komt de terminale interpunctie in Amerikaans Engels voor de omgekeerde komma aan het einde van de zin. Echter, in tegenstelling tot Brits Engels, wanneer de sprekerinformatie na de directe rede komt, plaatst u altijd de interpunctie vóór de aanhalingstekens. Dit is zelfs als alleen een komma wordt gebruikt:

  • "Ik kan haar nu niet zien, ik heb hoofdpijn"," zei Jeremy.

Vreemd genoeg is bij het gebruik van directe spraak in opgenomen spraak het tegenovergestelde waar. In Brits Engels wordt alleen de zin tussen de komma`s gehouden. In Amerikaans Engels, de interpunctie wordt ook binnen gehouden. Bijvoorbeeld:

  • Brits Engels: Het concept van `op zoek naar een kip``, hoewel niet voor iedereen, was populair.
  • Amerikaans Engels: Het concept van "op zoek naar een kip"," hoewel niet voor iedereen, was populair.

Hetzelfde geldt aan het einde van de zin:

  • Niemand wilde `op de pudding stampen`.
  • Niemand wilde "op de pudding stampen"."

Dit is een van de meest voorkomende verwarde toepassingen van spraaktekens in een vraag, maar er is goed nieuws. Dit gebruik van spraakmarkeringen is niet goed bekend bij niemand buiten taalkundigen. Er zijn zoveel veranderingen geweest dat je, tenzij je iets schrijft met strikte stijlrichtlijnen, je eigen voorkeursmethode kunt gebruiken. De enige echte vereiste is dat wees consequent door de hele tekst. Het wijzigen van de plaatsing van spraakmarkeringen kan worden opgemerkt en kan zelfs verwarrend zijn.

Als u soortgelijke artikelen wilt lezen als Spraakmarkeringen gebruiken bij een vraag, we raden je aan om onze te bezoeken Aan het leren categorie.

Referenties