Wat is het verschil tussen clair-obscur en tenebrisme??

Chiroscuro is een techniek van olieverfschilderij die driedimensionale vormen creëert contrast tussen donker en licht gebruiken. Deze techniek wordt vaak gebruikt om een ​​dramatisch effect aan het kunstwerk toe te voegen. Volgens het onderliggende principe kan de stevigheid van een vorm perfect worden bereikt door gebruik te maken van het licht dat ertegen valt. Enkele van de meest bekende kunstenaars die deze techniek gebruikten, zijn Rembrandt, Caravaggio en Leonardo da Vinci in Renaissance kunst.

De term `tenebrisme` komt van het Italiaanse woord `tenebroso`, wat betekent: donker en somber. Het is een schilderstijl die gebruik maakt van opvallende contrasten in donker en licht. In Tenebrism wordt duisternis het overheersende kenmerk van het schilderij. Dit soort techniek wordt vaak gebruikt om drama in een afbeelding te creëren terwijl een spotlight-effect wordt toegepast.

Hoewel Tenebrisme in de oudheid veel werd gebruikt door kunstenaars zoals Albrecht Durer, wordt de uitvinder ervan meestal beschouwd als Michelangelo Caravaggio. Hij was een Barok artiest actief tijdens de late 16^e eeuw. Hij was een Italiaanse kunstenaar die tijdens zijn tijd het meest actief was op Sicilië, Malta, Napels en Rome. Enkele van zijn beroemdste Tenebrism-schilderijen zijn Martyrdom of Saint Matthew en Calling of Saint Matthew. Artemisia Gentileschi was ook een van de meest prominente kunstenaars van Tenebrism.

Hoewel er verschillende overeenkomsten zijn tussen deze twee technieken, en een leek de verschillen tussen clair-obscur en tenebrisme, er zijn bepaalde punten waar ze allebei verschillen:

Oorsprong

Hoewel werken van Masaccio, zoals The Tribute Money en The Holy Trinity, zich in het begin van de 15e eeuw ontwikkelden^e eeuw, toonde het gebruik van de Clair-obscur-techniek, de term is meestal van toepassing op: kunstwerken gemaakt door kunstenaars tijdens de barok en het maniërisme. Het eerste gebruik van deze stijl van 3D-schaduw, ook bekend als schaduwschilderen of skiagraphia, werd gezien in 5^e eeuw door werken van Apollodoros. Dat was echter een primitieve vorm van Byzantijnse kunst, en het werd in de late middeleeuwen in het Westen hervormd. Tegen 1400 werd het een veelvoorkomend kenmerk in evangelieschilderijen en verluchtingen. De meest opvallende Clair-obscur-kunstenaars waren Caravaggio en Rembrandt, die aan het eind van de 16e eeuw werkten^e en begin 17^e eeuwen.

Aan de andere kant werd de techniek van Tenebrisme in de kunst voornamelijk overgenomen tijdens de 17^e eeuw alleen, door Napolitaanse en Spaanse schilders, met name Caravaggio. Caravaggio introduceerde deze techniek tussen 1571-1610 en vele andere schilders volgden hem, waaronder Georges de La Tour, Handrik Tefbrugghen, Gerrit van Honthorst en Francisco de Zurbaran.

gebruik van licht

Op het eerste gezicht lijken de schildertechnieken van Clair-obscur en Tenebrisme te veel op elkaar. Een gewoon persoon zonder veel kennis over schildertechnieken is misschien niet in staat om het verschil in technieken te identificeren. Maar in wezen is de verschil ligt in het gebruik van verschillende gebieden van donker en licht. Tenebrism wordt uitsluitend gebruikt om een ​​dramatisch effect in het schilderij te creëren, waardoor de techniek ook wel dramatische verlichting wordt genoemd. Een schilder kan deze techniek gebruiken om een ​​persoon, het gezicht van een persoon, een groep personen uit te lichten, terwijl de andere gebieden zwart blijven om een ​​contrast te creëren. Integendeel, de techniek van Clair-obscur gebruikt schaduwen en donkere gebieden om het 3D-effect op een onderwerp te vergroten. Deze techniek wordt vaak gebruikt om het modelleren van bepaalde figuren te verbeteren, zonder de aandacht te vestigen of hele delen van het schilderij zwart te maken om een ​​dramatisch effect te creëren. Vanwege overeenkomsten is het gebruikelijk om zowel de technieken van clair-obscur als tenebrisme op hetzelfde doek te gebruiken.

Tijdens Barok

Barokke schilderijen waren sterk afhankelijk van het gebruik van schaduwen om dramatische effecten te creëren. Caravaggio gebruikte de methode van Tenebrisme om dramatische verlichting in zijn werken in te zetten. Zijn techniek verspreidde zich over heel Europa en onder zijn invloed werd Clair-obscur een extreem populaire kunstvorm in Napels. Kunstenaars als Jusepe de Ribera en Francisco de Zurbaran gebruikten Clair-obscur als een essentieel kenmerk van Barokke kunst in Spanje. De Duitse schilder Adam Elsheimer gebruikte deze techniek ook om nachtelijke scènes in zijn schilderijen te creëren. Schilders uit Noord-Europa, Rembrandt en Peter Paul Rubens, gebruikten uitsluitend clair-obscur om dramatische 3D-effecten in hun kunstwerken te creëren.

Wat Tenebrisme betreft, Caravaggio is de kunstenaar die het meest wordt gecrediteerd voor zijn uitvinding, hoewel deze schildertechniek ook door verschillende eerdere kunstenaars werd gebruikt, waaronder El Greco, Tintoretto en Albrecht Durer. De term Tenebrisme wordt vaak toegepast op kunstenaars vanaf 17^e eeuw. Artemisia Gentileschi was een barokke kunstenaar die Caravaggio volgde en uitstekend was in Tenebrism. Deze kunstenaars gebruikten lichtbronnen om bepaalde delen van de schilderijen te verlichten, terwijl ze meestal kaarsen gebruikten. Ze schilderden vaak veel kaarsverlichte scènes in hun creaties. Veel schilders gebruikten extreme verlichting om een ​​sfeer van rust en stilte te bereiken. Ze waren meestal geïnteresseerd in het creëren van slecht verlichte gebieden in de schilderijen in plaats van spotverlichte. Het licht dat werd gebruikt om soepel over andere delen van de foto te diffunderen.

Nu je goed thuis bent in de verschillen in clair-obscur en tenebrisme, je moet niet verwarren tussen de kunstwerken die deze technieken gebruiken. Als u een paar voorbeelden van beide kunstvormen bestudeert, krijgt u een duidelijker beeld van hoe beide van elkaar verschillen.

clair-obscur

1. De Matchmaker van Gerard van Honthorst is een van de beste voorbeelden van Clair-obscur-schilderijen. Het gebruikt perfect licht en duisternis om Carravagesque in zijn ultieme vorm weer te geven.
2. De verhoging van het kruis door Sir Peter Paul Rubens, geschilderd in 1610-11 is een dynamisch voorbeeld van clair-obscur.
3. Geboorte bij nacht, geschilderd in 1490, door Geertgen tot Sint Jans, toont het kindje Jezus, het herdersvuur op de achtergrond en de verschijnende engel als de enige lichtbronnen. Al het andere is in het donker geschilderd.
4. De roeping van Mattheus, gemaakt door Caravaggio, is een meesterwerk van de techniek van de clair-obscur en beeldt het moment uit waarop Jezus Mattheus inspireerde om hem te komen volgen. Het schilderij toont de onmiddellijke bekering van de heilige door middel van een lichtstraal en een vinger van Jezus die wijst om te volgen.

Andere geweldige werken die hij naast dit meesterwerk maakte, waren The Inspiration of Saint Matthew en The Martyrdom of Saint Matthew.

tenebrisme

1. John in the Wilderness door Caravaggio, geschilderd in 1604, is het beste voorbeeld van Telebrism-schilderij. Hij heeft licht en duisternis gebruikt om bepaalde lichaamsdelen en spieren van de figuur te benadrukken.
2. Martelaarschap van St. Andreas door Jusepe de Ribera in 1628 toont het martelaarschap van de heilige terwijl hij zijn lichaam verlicht en alle anderen in duisternis weergeeft.
3. A Man Singing by Candlelight, gemaakt tussen 1625-1635, door Adam de Coster, is beschilderd met een muzikaal thema. Hij heeft het gereedschap van een overdekte lichtbron gebruikt om lichteffecten te creëren op de kostuums van de figuur. Hij heeft een half open mond om een ​​extreem gevoel voor drama te creëren.

Als u soortgelijke artikelen wilt lezen als Wat is het verschil tussen clair-obscur en tenebrisme??, we raden je aan om onze te bezoeken Aan het leren categorie.