Hoe weet u of vis duurzaam is?

Zeevruchten worden als duurzaam beschouwd als het afkomstig is van visserijpraktijken die ecosystemen in stand houden en soortenpopulaties zonder het groeivermogen van deze soorten te verminderen. Duurzame vis wordt gevangen met methoden die: veronderstel geen negatieve gevolgen voor de populatie of andere soorten.

Identificeren welke vis duurzaam is, is een zware taak. De zeevruchten die we consumeren komen uit veel verschillende delen van de planeet en worden met veel verschillende methoden gevangen, dus het is erg moeilijk om de bron ervan te achterhalen. Ook is er geen eenvoudig etiketteringssysteem dat aantoont dat vis 100% duurzaam is, zoals bij houtproducten en het Forest Stewardship Council (FSC)-logo.

Waarom is duurzaamheid van vis belangrijk??

Volgens de Seafood Watch is meer dan de helft van de visserijen in de wereld overbevist. Dit heeft verwoestende gevolgen voor vispopulaties, habitats en voor de algehele gezondheid van mariene ecosystemen over de hele wereld. Overbevissing vernietigt habitats en reduceert populaties tot aantallen die zelfs onmogelijk te herstellen zijn. Als we de zeeën en oceanen willen behouden, is het belangrijk om op een slimme manier vis te gaan eten.

Vragen over duurzaamheid

Daarom, zonder eenvoudig kwaliteitssysteem om te bepalen of vis duurzaam is, moeten we wat onderzoek doen en de juiste vragen stellen bij het kopen van vis. Dit zijn de belangrijkste concepten waarmee rekening moet worden gehouden bij het kopen van zeevruchten:

• Welke methode werd gebruikt om het te vangen?.
• Waar in de voedselketen is deze soort?.
• Of het nu in het wild is of op de boerderij.
• Waar het vandaan komt.

De vismethode is een van de belangrijkste aspecten van duurzaamheid van zeevruchten. Het gebruik van de juiste vismethoden zorgt ervoor dat de impact op andere soorten en mariene habitats zo klein mogelijk is. De huidige visserijmethoden zijn te onderscheiden in duurzaam en niet duurzaam.

Duurzame vismethoden

Dit zijn de vismethoden die de populaties van zeevruchten en het mariene ecosysteem van het gebied in stand houden. Deze methoden garanderen dat er in de toekomst populaties van zeedieren in het wild beschikbaar zullen zijn. De meest voorkomende zijn:

• Paal en lijn. Deze methode vangt de vissen één voor één. Het is zeer selectief en heeft geen invloed op andere mariene soorten en habitats.
• Jigo. Dit is een handmatige vangmethode die bestaat uit een druif die is bevestigd aan een lijn die in het water wordt getrokken om de vis te vangen. Het is een zeer selectieve en gerichte methode waardoor het ecologisch verantwoord is.

Niet-duurzame vismethoden

• Ringzegen. Deze methode maakt gebruik van een net om vissen samen te drijven en ze vervolgens te vangen door aan het net te trekken. Het is een zeer onselectieve en vangt veel andere vissoorten. Deze methode wordt gebruikt bij het vissen op scholenvissen of de soorten die samenkomen om te paaien. Veel andere soorten komen echter vast te zitten in het net.
• beugen. Deze methode maakt gebruik van een zeer lange afstand tot 100 kilometer die achter een boot wordt gesleept. Deze lijn heeft duizenden haken bevestigd aan een kleinere lijn. Deze methode is efficiënt omdat er veel vissen tegelijk mee worden gevangen, maar net als bij de ringzegen kan er ook veel andere ongewenste vissoorten mee worden gevangen.
• Trawlvisserij. Dit is tegenwoordig een van de meest gebruikte methoden. Deze methode werkt door een trechtervormig net door het water te slepen. Als het in de buurt van de oceaanbodem wordt gebruikt, kan het zeer schadelijk zijn, omdat het de habitat vernietigt, voornamelijk koralen en sponzen. Het heeft ook veel bijvangst, i.e. andere soorten vangen.

Over het algemeen de soorten die zijn lager op de voedselketen zijn overvloediger dan degenen die aan de top staan. Deze soorten planten zich ook sneller en op jongere leeftijd voort, wat bijdraagt ​​aan het herstel van populaties. Sommige van deze vissoorten die lager in de voedselketen staan, zijn:

• Makreel
• Tilapia
• Meerval
• Mosselen
• mosselen
• Oesters

Er zijn echter enkele uitzonderingen. Garnalen staan ​​erg laag in de voedselketen, maar in sommige landen, zoals de VS, worden ze gekweekt. De meeste van deze garnalenkwekerijen bevinden zich in ontwikkelingslanden die een slechte staat van dienst hebben op het gebied van vernietiging van leefgebieden en mensenrechtenschendingen.

Volgens Greenpeace zijn dit enkele soorten zeevruchten die vermeden moeten worden:

• Atlantische kabeljauw (behalve lijngevangen IJslandse)
• Schol
• Tonijn (behalve skipjack)
• Tropische garnalen
• Schelvis (behalve lijn gevangen Atlantische Oceaan)
• Zwaardvis
• Atlantische zalm
• Zeeduivel
• Atlantische heilbot
• Haaien
• Schaatsen
• stralen

De lijst is langer dan deze, maar de milieugroep beweert dat dit de vissoorten zijn die worden gevangen met de meest destructieve vismethoden.

Sommige mensen geloven dat gekweekte vis een duurzamer alternatief is, omdat het geen invloed heeft op de wilde populaties. Echter, sommige boerderijen gebruiken chemicaliën en andere producten voor hun vis en water die een probleem kunnen veroorzaken, niet alleen voor het milieu, maar ook voor de menselijke gezondheid.

Er is geen internationale norm voor viskwekerijen, maar sommige landen hebben betere normen dan andere. Als je zeevruchten van een boerderij kiest, is het beter om Aziatische landen te vermijden waar de normen voor zowel de gezondheid van het milieu als de mensenrechten niet te hoog zijn.

Ook zijn sommige fokbestanden die in de gekweekte visserij worden gebruikt, afkomstig uit wilde populaties.

In termen van duurzaamheid is het altijd beter om wilde vis te kiezen die met selectieve methoden is gevangen dan gekweekte vissen.

Een andere geweldige methode om de duurzaamheid van de zeevruchten die u koopt te garanderen, is door: koop lokaal. Naar de markt gaan en vis halen bij de plaatselijke visboer is de beste optie. Je zorgt er niet alleen voor dat deze vis niet veel transport heeft ondergaan, je kunt ook met de visboer praten en hem/haar vragen naar de vismethoden die worden gebruikt om de zeevruchten te vangen. Als ze je vragen graag beantwoorden, weet je zeker dat de vis die je koopt duurzaam is. Als ze niet willen antwoorden of doen alsof ze iets verbergen, is het beter om die vis te laten waar hij is.

Zoals eerder gezegd, er is geen standaard etiketteringssysteem dat ervoor zorgt dat de vis die u koopt duurzaam is. In tegenstelling tot wat er gebeurt met houtproducten en de FSC-standaard, is er geen gemakkelijke manier om te weten of het voedsel dat we kopen duurzaam is of niet. Maar er zijn enkele dingen die we kunnen doen om meer te weten te komen over de herkomst van de vis:

• Als je vis uit blik koopt, neem dan een kijk goed naar de labels. De etikettering op voedselproducten is de laatste tijd verbeterd, hoewel er nog veel ruimte is voor verbetering. Als je ingeblikte vis koopt, lees dan aandachtig de etiketten en je zult informatie vinden over de zeevruchten die je koopt. Sommige merken voegen echter nog steeds niet veel informatie over de blikken toe, wat het voor consumenten moeilijk maakt. Als algemene regel geldt dat als een blikje niet veel informatie over de vis erin bevat, het niet duurzaam is. Als je meer wilt weten, kun je dit artikel bekijken en leren wat de informatie op de etiketten van tonijn in blik betekent?.
• Zoek naar logo`s. Sommige blikken hebben het logo van de Marine Stewardship Council (MSC), een certificeringssysteem dat wordt toegekend aan wilde visserijen. Dit logo zorgt ervoor dat de visserij aan verschillende duurzaamheidscriteria voldoet, waardoor deze vis veilig is om te kopen. De milieugroep Greenpeace onderschrijft dit certificeringssysteem echter niet omdat sommige visserijen die dit logo hebben gekregen nog steeds niet duurzaam zijn.
• Vraag het de visverkoper. Als de visverkoper transparant is over de herkomst van de vis, weet je zeker dat de zeevruchten die je koopt duurzaam zijn.

Vis is zeker een geweldige bron van voedingsstoffen, maar we moeten het verantwoord consumeren. Er wordt nu aangenomen dat we te veel vis consumeren, wat een nadelige invloed heeft op het leven in zee en ecosystemen. Minder vis eten is het beste wat je kunt doen om de populaties in stand te houden en de gezondheid van de oceanen en zeeën te verzekeren.

Als u soortgelijke artikelen wilt lezen als Hoe weet u of vis duurzaam is?, we raden je aan om onze te bezoeken Voedsel & drankje categorie.