Waarom binden atomen?

Atomen in de meeste elementen binden zich met elkaar om delen hun buitenste elektronen en worden stabieler.

Elk atoom heeft elektronen die zijn gerangschikt in lagen die schillen worden genoemd. De buitenste schillen in de meeste atomen zijn onvolledig, en kan elektronen delen met anderen om hun schelpen te vullen. Deze onvolledige buitenste schillen hebben een hoge energie, en naarmate ze zich vullen door binding, neemt hun energie af en worden ze stabiel. Zoals alles in de wereld, bewegen atomen zichzelf ook op natuurlijke wijze om stabieler te worden, waardoor atomen de neiging hebben om zich met elkaar te binden. Maar het is belangrijk om te begrijpen dat niet alle atomen binden, maar alleen de ionen die behoefte hebben aan het verkrijgen of verliezen van buitenste elektronen.

Elk atoom heeft een baan waarbinnen zijn elektronen in specifieke aantallen aanwezig zijn. Voordat een atoom aan de buitenkant een nieuwe schil aanmaakt, probeert het eerst de onderste baan in te vullen. Als de buitenste baan van het atoom niet vol is met elektronen, lijkt het erop dat het elektronen van andere atomen deelt om een ​​vollere schil te krijgen en stabiliteit te krijgen. Globaal genomen, het belangrijkste doel van atomen om te binden is om hun energie te verminderen en stabiliteit krijgen.

Afhankelijk van hun formatie kunnen atomen worden gevormd ionisch of covalente bindingen.

Covalente bindingen

Dit zijn de banden die gewoonlijk worden gecreëerd tussen niet-metalen atomen. In dit type atomaire binding worden buitenste elektronen gedeeld om de buitenste banen van de atomen in te vullen. Zelfs na stabiliteit kan het molecuul nog steeds een ion blijven, zelfs met een neutrale lading.

Iconische obligaties

Aan de andere kant wordt een ionische binding gevormd tussen een metaalatoom en een niet-metaalatoom. Deze binding vindt plaats wanneer de buitenste schil van een metaalatoom zeer weinig elektronen bevat die het kan doneren om het vrij te maken. Het niet-metalen atoom kan die gedeelde elektronen accepteren om zijn eigen buitenste baan te vullen.

De beste manier om erachter te komen of bepaalde atomen een binding zullen creëren of niet, en welk type binding ze zullen creëren, is door een vergelijking van hun elektro-negativiteitswaarden. Dit is de maat voor de aantrekkingskracht van een atoom op andere elektronen in een binding.

Een speciaal gemaakte periodiek systeem wordt gebruikt om dergelijke voorspellingen te doen over atoombindingen. De rechterkant van deze tabel bestaat uit edelgassen zoals neon, krypton en helium. Deze edelgassen zitten vol in hun buitenste schil, hun atomen zijn stabiel en het is zeer onwaarschijnlijk dat ze zich zullen binden. Als je naar links gaat in de tabel, vind je meer atomen die waarschijnlijk bindingen zullen creëren. Atomen met een verschil in elektro-negativiteit worden naar elkaar toe aangetrokken en zijn klaar om elektronen te accepteren en bindingen te creëren. Als de binding wordt gemaakt tussen een metaal en een niet-metaal, is het een ionische binding, maar als het wordt gemaakt tussen twee of meer metalen, dan is het een covalente binding. De waarden nemen toe als u van de linkerkant van de tabel naar rechts gaat en nemen af ​​als u in kolommen naar beneden gaat. Atomen aan de linkerkant van de tabel hebben maximale kansen om bindingen te creëren met de atomen aan de rechterkant, behalve edelgassen. Meestal zullen dit ionische bindingen zijn, en bindingen gevormd tussen atomen in de middelste secties zijn covalente.

Als u soortgelijke artikelen wilt lezen als Waarom binden atomen?, we raden je aan om onze te bezoeken Aan het leren categorie.