10 Feiten over william wilberforce

Inhoud

10 feiten over William Wilberforce

William Wilberforce is een van die historische namen die je waarschijnlijk bent tegengekomen, maar waar je niet per se veel over weet. Het is een sterke naam (het heeft het woord kracht erin) die een man met karakter vertegenwoordigt die hard heeft gevochten om verbeteringen aan te brengen volgens zijn overtuigingen. Deze overtuigingen leidden ertoe dat hij werd geprezen voor zijn werk aan de afschaffing van de slavenhandel in het hele Britse rijk en vloeiden voort uit een diepe religieuze overtuiging. Hij was echter verre van vrijgevig als het ging om alle sociale kwesties en hij was een gecompliceerde man wiens erfenis even tegenstrijdig als opmerkelijk is. Via deze 10 interessante feiten over William Wilberforce, hoopt enig licht te werpen op zowel de geschiedenis als het karakter van deze controversiële figuur.

Mogelijk bent u ook geïnteresseerd in: Hoe de Britse koninklijke familie hun inkomen verdient

Zijn jeugd was een mengeling van voorrecht en tragedie

Het lijdt geen twijfel dat William Wilberforce de impact zou hebben gehad op de wereld die hij had als hij niet in zo`n sociaal gebied was geboren bevoorrechte positie. Zijn grootvader was een rijke koopman die grote sommen geld verdiende in de snelgroeiende handel van wereldhandel. Hij werd naar enkele van de beste onderwijsinstellingen van die tijd gestuurd, waaronder de prestigieuze Hull Grammar School, waar alumni als de dichter Andrew Marvell en de wiskundige Dr. Isaac Milner. Zijn ouderlijk huis waar hij geboren is, staat er nog steeds, nu in gebruik als museum met een standbeeld van Wilberforce op het terrein.

Hoewel hij het geluk had in sociale status, heeft hij persoonlijk veel geleden. Als jong kind werd hij ziek gehouden door een reeks kwalen. Hij was klein van gestalte en zwak van postuur, en leed aan een oogprobleem dat hem zijn hele leven zou achtervolgen. Hij zei over zijn jeugd, waarvan weinig is opgetekend, dat hij zichzelf gelukkig vond dat hij dat niet was "geboren in minder beschaafde tijden, toen het onmogelijk zou zijn geweest om zo`n kwetsbaar kind op te voeden"[1]. Op 11-jarige leeftijd stierf zijn vader, een gebeurtenis waar zijn moeder maar moeilijk mee om kon gaan. Dit betekende dat het kind werd weggestuurd en een nogal lukrake opvoeding kreeg rond familieleden. Hij was bijzonder verdrietig om gescheiden te zijn door zijn oom en tante bij wie hij jeugdige troost vond.

Hij was maatjes met Pitt

William Pitt was (en is tot nu toe nog steeds) de jongste persoon die tot premier van Groot-Brittannië werd gekozen. Hij was een vooraanstaand staatsman en bestuurder in lijn met de Tory-feestje, die uiteindelijk de moderne conservatieve partij werd. Wilberforce en Pitt werden in hetzelfde jaar geboren en kwamen op hetzelfde moment door het parlementaire systeem, waar ze elkaar ontmoetten als studenten in Cambridge. Pitt was echter een ambitieuzere man en stond sneller op en straalde helderder. Echter, zoals velen die fel schijnen, brandde hij ook op op de relatief jonge leeftijd van 46.

Wilberforce en Pitt deelden veel beleidsideeën, maar zagen niet alles op één lijn. Het is mogelijk dat Pitt Wilberforce niet eens als de beste parlementariër zag, omdat hij niet op zijn vriend aandrong in termen van ministeriële posities. Dit is echter waarschijnlijk onderwerp van discussie. Er was een bepaalde spanning in hun relatie toen Wilberforce aandrong op een vreedzame oplossing voor hun problemen met Frankrijk, waarmee Pitt het fel oneens was. Echter, hun vriendschap leek verder intact tot de dood van Pitt. Wilberforce zou uiteindelijk naast zijn vriend worden begraven op een gewaardeerde plek in Westminster Abbey.

Wilberforce was een jeugdige feestvierder

Tijdens zijn tijd die hij doorbracht met flipperen rond verschillende scholen en familieleden, werd Wilberforce vooral dol op zijn Wimbledon familieleden. Deze zelfde familieleden stelden hem voor aan een evangelische stijl van het christendom die zijn interesse wekte, maar pas later in zijn leven tot volle bloei zou komen. Zijn godsdienstonderwijs was lukraak en had verschillende invloeden, maar het zou uiteindelijk evangelische vruchten afwerpen.

Hij moest echter een bekering ondergaan om echt te jagen religieuze idealen. Daarvoor stond hij eigenlijk bekend als behoorlijk de.. levensgenieter. Hij zou drinken in de lokale parlementaire kroegen en was zelfs bekend bij frequente gokholen. Dit was vergelijkbaar met zijn vriend Pitt, hoewel bekend was dat de laatste het zwaar had met meer dan 2 pinten (34 oz) portwijn per dag. In tegenstelling tot Pitt stond Wilberforce ook bekend als erg sociaal, terwijl de eerste vasthield aan een klein aantal vrienden uit zijn jeugd.

Hij was niet alleen een geweldige spreker

Wilberforce was niet krachtig van gestalte, maar was juist het tegenovergestelde in termen van retoriek. Zijn kleine gestalte leidde er misschien toe: onderschat zijn macht, de impact versterkend toen hij zo welsprekend sprak. Een zo`n man was James Boswell, die eerst dacht dat er slechts een `garnaal` naar het podium was gekomen, totdat hij, toen hij "luisterde, hij groeide en groeide, totdat de garnaal een walvis werd"[2].

Deze kracht van spraak was om later te helpen met zijn prestaties, maar het was een andere oratorische functie die hem al vroeg bekendheid verwierf. Volgens Georgiana Cavendish (de hertogin van Devonshire) zou de prins van Wales overal heen gaan om Wilberforce te horen zingen.

Hij drong aan op de afschaffing van de slavenhandel

Dit feit over William Wilberforce is waarschijnlijk de meest bekende. Zijn bekering tot het christendom hielp hem in te zien dat de behandeling van Afrikaanse slaven was onrechtvaardig. In 1791 trad Wilberforce toe tot de Society for Effecting the Abolition of the Slave Trade, hoewel hij enige tijd daarvoor onofficieel betrokken was geweest. De vereniging werd opgericht in een drukkerij in Londen door 12 mannen, in de hoop de natie voor te lichten over de misstanden die werden begaan in naam van het Britse rijk. Wilberforce was niet een van deze oorspronkelijke mannen, maar hij was een parlementariër. Dit betekende dat hij een van de mannen was die het best gepositioneerd was om de afschaffing tot stand te brengen.

Hij drong aan op verschillende moties, maar er was veel onenigheid in de regering over: de slavenhandel. Terwijl er geld werd verdiend, vond er ook wijdverbreid misbruik plaats. Door een reeks van parlementaire acties, Wilberforce zou helpen om een ​​einde te maken aan dit misbruik. Misschien vanwege zijn geweldige spreekvaardigheid in het openbaar, hij kon helpen bij het verzamelen van steun voor de actie. Hij was echter maar één tandwiel in een grotere machine. Hoewel ze het misschien niet eens waren met een bepaald beleid, steunde Pitt ook de afschaffing.

Een groot deel van de publieke kijk op de slavenhandel was verbonden met hun opvattingen over Frankrijk. In feite, toen de Franse Revolutie plaatsvond, hoopte Wilberforce de revolutionaire drang naar afschaffing te gebruiken om de zaak thuis te bevorderen. Helaas, Francofobie (anti-Frans sentiment) was zo wijdverbreid, alles wat Frankrijk wilde, wilden velen in Engeland niet. Dit was een van de vele tegenslagen waarmee Wilberforce te maken zou krijgen bij zijn pogingen.

10 feiten over William Wilberforce - Hij drong aan op de afschaffing van slavenhandel

Het was niet helemaal de afschaffing van de slavernij

Hoewel het onbetwistbaar is, heeft Wilberforce hard gewerkt om afschaffen van de slavenhandel, hij werkte niet echt aan de afschaffing van de slavernij zelf. Dit was niet omdat hij gewoon niet wilde dat Groot-Brittannië bij de plannen werd betrokken. Het was een meer pragmatische suggestie dat als ze de handel in slaven in het hele rijk zouden afschaffen, de slavernij zelf onhoudbaar zou zijn. Dit pragmatisme was echter niet altijd de beste manier van handelen.

Wilberforce was zeer geliefd, maar zijn verlangen om vriendelijk te blijven tegenover zijn collega-parlementsleden betekende dat hij soms niet ruziede wanneer hij dat wel had moeten doen. Hij was vurig in zijn geloof, maar niet altijd in zijn daden. Sommigen beweren dat zijn blind vertrouwen in het klassensysteem van Groot-Brittannië de zaak tegenhield, omdat hij degenen met een hoge rang vertrouwde terwijl hij dat niet zou moeten doen. Misschien was dit enigszins verbonden met zijn evangelische idealisme?.

Hij was gemanierd, ten goede of ten kwade

Geliefd en hij deed zijn best voor wat hij als het juiste zag, William Wilberforce geloofde zeker dat hij leefde voor de goede zaak. Als we echter terugkijken door het prisma van het heden, zijn sommige van zijn ideeën op zijn best gewoon anti-progressief. In het ergste geval waren sommigen onmenselijk. Zijn evangelische christendom kan hebben geleid tot zijn opvattingen over wat hij zag als een fout in `manieren` die leidden tot de Reformatie van manieren. Dit was een religieuze campagne om de openbare moraal op peil te brengen met een harde schriftuurlijke interpretatie.

Wilberforce is niet begonnen met deze hervormingsdrift, maar heeft deze na een braakliggende periode in het midden van de 18e eeuw wel weer aangewakkerd. Het was in wezen een puriteinse oproep om alles te stoppen van gokken werken op zondag. Seks buiten het huwelijk, drinken, vloeken; in wezen wilde hij van alle leuke dingen af.

Dit is echter een druppel op een gloeiende plaat vergeleken met sommige andere van zijn schijven, waaronder:. Hij werkte om zich te verzetten tegen de rechten van arbeiders en zijn opperste geloof in de klassensysteem van Engeland hem ertoe brengen te werken aan dissidentie langs de lagere klassen (iets ook enigszins ironisch in de context van afschaffing). Hij verzette zich tegen vrouwenrechten, zelfs of in het bijzonder door vrouwen gerunde anti-slavernijorganisaties, en onderdrukte vakbonden.

Hoewel hij genereus was, was hij ook wat we als misleid zouden kunnen zien. Hij wilde wat hij dacht dat goed was, maar hij deed dat door zowel individuele rechten als collectieve rechten zoals vrijheid van meningsuiting en gendergelijkheid te onderdrukken.

Hij was een opiumgebruiker

Hoewel we al spraken over de jeugdige aflaten van Wilberforce, zijn conversie het evangelische christendom zag hem behoorlijk meedogenloos zijn in zijn zelfonderzoek. Hoewel hij zijn hele leven een sociale kerel bleef, werd hij stijver in zijn culturele opvattingen. Dit is waarom dit feit over Wilberforce zo schokkend lijkt; het feit dat hij een regelmatige opiumgebruiker.

De schok wordt echter verzacht door de context. Soms verbood Wilberforce hem om naar het parlement te gaan, maar hij leed aan.. gastro-intestinale problemen. Misschien gerelateerd aan de stress van zijn werk, het deed hem veel pijn. Gebracht door de handelsroutes van het rijk (misschien ironisch genoeg gezien zijn opvattingen over de afschaffing van de doodstraf), werd opium eenvoudigweg als medicinaal gezien. Er wordt niet gedacht dat zijn opiumgebruik was problematisch, maar het ging wel door voor de rest van zijn leven.

Hij was een toegewijde vader

William Wilberforce was geen rokkenjager, maar hij trouwde uiteindelijk wel. Hij was toegewijd aan zijn vrouw en kinderen, speelde vaak en bracht tijd met hen door, zelfs in slechte gezondheid. Misschien wel de grootste getuigenis van zijn vaderrol is het feit dat twee van zijn kinderen, Robert en Samuel, na zijn dood een boek over hem schreven[3]. Hoewel het misschien niet het grootste kritische werk is, toont het wel de toewijding ging beide kanten op.

Hij stierf net nadat de slavernij was afgeschaft

Wilberforce werkte hard samen met zijn mede-abolitionisten en de handel in slaven werd aangenomen in het Lagerhuis en kreeg in maart 1807 koninklijke goedkeuring. De Slavenhandelswet was de eerste stap naar de afschaffing van de slavernij in Groot-Brittannië in het algemeen. Wilberforce gaf in 1825 vrijwel het openbare leven op, maar hij stierf pas op 29 juli 1833. Dit was 3 dagen nadat in het parlement grote concessies waren gedaan om de totale afschaffing van de slavernij mogelijk te maken.

Als u soortgelijke artikelen wilt lezen als 10 feiten over William Wilberforce, we raden je aan om onze te bezoeken Cultuur & Samenleving categorie.

Referenties

Vergelijkbaar