Wat zijn de meest endemische gebieden voor honden leishmaniasis?

Reizen naar een endemische regio, vooral de mediterraan, is de meest voorkomende oorzaak dat uw hond leishmaniasis ontwikkelt. In deze regio`s kunt u worden blootgesteld aan de zandvliegen en de infectie oplopen. Zandvliegen zijn de meest verantwoordelijke leishmania-gastheer. Uw hond kan de ziekte echter ook krijgen van een andere besmette hond. Hier is Hoe een hond te voeren met leishmaniasis?.

Leishmania infantum komt vaker voor in het zuidwesten en midden Azië, Balkan, Noordwest- en Noord-China, Sub-Sahara en Noord-Afrika, Middellandse Zee basis waaronder Spanje, Portugal en Italië, en sommige delen van Zuid- en Midden-Amerika. Viscerale leishmaniasis, gekenmerkt door viscerale en cutane symptomen, wordt soms gediagnosticeerd bij verschillende soorten honden in de VS, vooral indien geïmporteerd uit Zuid-Amerika of Europa. Autochtone leishmaniasis wordt in de VS vaak gemeld bij jachthonden in een kennel, en de infectie komt vaker voor bij jachthonden in de Canadese en oostelijke provincies van de VS. De agent geïdentificeerd in Noord-Amerikaanse jachthonden is L. infantum MON-1. Het is een belangrijkste zymodeme van geïnfecteerde mensen en honden in Zuid-Europa.

Als u in een van deze endemische gebieden woont, moet u de symptomen van uw hond goed in de gaten houden. Er zijn twee soorten leishmaniasis, de ene is visceraal en tast organen in de buikholte van de hond aan, en de andere is van de huid en tast vooral de huid van de hond aan. Tekenen van viscerale leishmaniasis zijn onder meer ernstig gewichtsverlies, diarree, verlies van eetlust, braken, teerachtige ontlasting, neusbloedingen en inspanningsintolerantie.

Tekenen van cutane leishmaniasis omvatten knobbeltjes, zweren en introdermale knobbeltjes op het huidoppervlak, abnormaal broze of lange nagels, broos en droog haar vacht met haarverlies in symmetrie, verlies van huidskleur, kloven van voetzolen en snuit, en verdikking van epidermale schilfering. Let ook op tekenen van gewrichtspijn, nierfalen en spierontsteking.

Er zijn een aantal anti-leishmaniale geneesmiddelen beschikbaar voor honden, zoals allopurinol en pentavalente antimonialen. Antimoniale medicijnen kan worden gebruikt om de infectie te genezen of te onderdrukken, waaronder natriumstibogluconaat in de VS en meglumine-antimoniet in Europa. Hoewel chemotherapie kan worden gebruikt voor verbetering, is er kans op terugval. Onderhoudstherapie wordt gedaan met allopurinol, wat de kans op vector- of directe overdracht verkleint.

Als u met uw hond naar een endemisch gebied reist, wordt aangeraden om: gebruik een afstotend insecticide, zoals deltamethrin en permethrin. Dit zal uw hond beschermen tegen contact met vectoren, waardoor het overdrachtsrisico wordt verminderd. Soms wordt euthanasie ook gebruikt om te voorkomen dat de ziekte endemisch wordt in niet-endemische gebieden.

Als u soortgelijke artikelen wilt lezen als Wat zijn de meest endemische gebieden voor honden Leishmaniasis?, we raden je aan om onze te bezoeken Huisdieren categorie.